TC100/500/3000 Przemysłowy czujnik zmętnienia

Mętność, miara zachmurzenia w płynach, została uznana za prosty i podstawowy wskaźnik jakości wody. Był używany do monitorowania wody pitnej, w tym produkowanej przez filtrację od dziesięcioleci. Pomiar zmętnienia obejmuje zastosowanie wiązki światła o określonych cechach, w celu określenia półilościowej obecności materiału cząstek stałych obecnych w wodzie lub innej próbce płynu. Belka światła jest określana jako padająca wiązka światła. Materiał obecny w wodzie powoduje rozproszenie padającej wiązki światła, a to rozproszone światło jest wykrywane i określone ilościowo w stosunku do standardu kalibracji identyfikowalnej. Im wyższa ilość materiału cząstek zawartych w próbce, tym większe rozpraszanie padającej wiązki światła i, tym wyższa powstała zmętnienie.

Każda cząstka w próbce, która przechodzi przez zdefiniowane padające źródło światła (często lampa żarowa, dioda emitująca światło (LED) lub dioda laserowa), może przyczynić się do ogólnej zmętnienia w próbce. Celem filtracji jest wyeliminowanie cząstek z dowolnej próbki. Gdy systemy filtracyjne działają prawidłowo i monitorowane za pomocą turbidymetru, zmętnienie ścieków będzie charakteryzowane niskim i stabilnym pomiarem. Niektóre turbidymetry stają się mniej skuteczne na wód o super czyszczeniu, gdzie wielkości cząstek i poziomy liczby cząstek są bardzo niskie. Dla tych turbidymetrów, które nie mają czułości na tych niskich poziomach, zmiany zmętnienia wynikające z naruszenia filtra mogą być tak małe, że staje się nie do odróżnienia od hałasu podstawowego zmętnienia instrumentu.

Ten wyjściowy szum ma kilka źródeł, w tym nieodłączny szum instrumentu (szum elektroniczny), rozbieżne światło instrumentu, szum próbki i szum w samym źródle światła. Te zakłócenia są addytywne i stają się głównym źródłem odpowiedzi fałszywie dodatnich zmętnienia i mogą niekorzystnie wpłynąć na granicę wykrywania instrumentu.

Temat standardów w pomiarach turbidymetrycznych jest częściowo skomplikowana przez różnorodność standardów powszechnych i dopuszczalnych do celów raportowania przez organizacje takie jak używanie i metody standardowe, a częściowo przez zastosowaną do nich terminologię lub definicję. W 19. edycji standardowych metod badania wody i ścieków dokonano wyjaśnienia w definiowaniu standardów pierwotnych wtórnych. Standardowe metody definiują podstawowy standard jako taki, który jest wytwarzany przez użytkownika z identyfikowalnych surowców, przy użyciu precyzyjnych metodologii i w kontrolowanych warunkach środowiskowych. W zmętnienia formazin jest jedynym uznanym prawdziwym standardem podstawowym, a wszystkie inne standardy są prześledzone do formazin. Ponadto, algorytmy instrumentów i specyfikacje dla turbidymetrów powinny być zaprojektowane wokół tego głównego standardu.

Standardowe metody definiują teraz standardy wtórne, ponieważ standardy te, które producent (lub niezależna organizacja testowa) certyfikowała wyniki kalibracji instrumentu równoważnego (w określonych granicach) wyników uzyskanych, gdy instrument jest skalibrowany za pomocą standardów formazinowych przygotowanych przez użytkownika (standardy podstawowe). Dostępne są różne standardy, które są odpowiednie do kalibracji, w tym komercyjne zawiesiny zapasów 4000 NTU Formazin, stabilizowane zawiesiny formazinowe (stabilizowane standardy formaziny Stablcal ™, a także określające standardy stabilne, roztwory stabilcal lub stabilcal).