Analizator mętności online TBG-2088S/P

Mętność, miara zmętnienia cieczy, została uznana za prosty i podstawowy wskaźnik jakości wody.Od kilkudziesięciu lat służy do monitorowania wody pitnej, w tym tej produkowanej metodą filtracji.Pomiar zmętnienia polega na zastosowaniu wiązki światła o określonej charakterystyce w celu półilościowego określenia obecności cząstek stałych w próbce wody lub innego płynu.Wiązkę światła nazywa się wiązką światła padającego.Materiał obecny w wodzie powoduje rozproszenie padającej wiązki światła, a to rozproszone światło jest wykrywane i określane ilościowo w odniesieniu do identyfikowalnego wzorca kalibracji.Im większa ilość materiału cząsteczkowego zawartego w próbce, tym większe rozproszenie padającej wiązki światła i tym większe wynikające z tego zmętnienie.

Każda cząstka w próbce, która przechodzi przez określone źródło światła padającego (często żarówkę, diodę elektroluminescencyjną (LED) lub diodę laserową), może przyczyniać się do ogólnego zmętnienia próbki.Celem filtracji jest wyeliminowanie cząstek z dowolnej próbki.Gdy systemy filtracyjne działają prawidłowo i są monitorowane za pomocą mętnościomierza, zmętnienie ścieków będzie charakteryzowało się niskim i stabilnym pomiarem.Niektóre mętnościomierze stają się mniej skuteczne w przypadku bardzo czystych wód, w których wielkość i liczba cząstek są bardzo niskie.W przypadku mętnościomierzy, którym brakuje czułości przy tak niskich poziomach, zmiany zmętnienia wynikające z naruszenia filtra mogą być tak małe, że stają się nie do odróżnienia od szumu linii bazowej zmętnienia przyrządu.

Ten szum bazowy ma kilka źródeł, w tym nieodłączny szum instrumentu (szum elektroniczny), światło rozproszone instrumentu, szum próbki i szum samego źródła światła.Zakłócenia te sumują się i stają się głównym źródłem fałszywie dodatnich odpowiedzi na zmętnienie i mogą niekorzystnie wpływać na granicę wykrywalności przyrządu.

Temat norm w pomiarach turbidymetrycznych jest skomplikowany częściowo ze względu na różnorodność typów standardów powszechnie stosowanych i akceptowanych do celów sprawozdawczych przez organizacje takie jak USEPA i Metody Standardowe, a częściowo ze względu na stosowaną do nich terminologię lub definicje.W 19. wydaniu Standardowych metod badania wody i ścieków wyjaśniono definiowanie standardów pierwotnych i wtórnych.Metody standardowe definiują standard podstawowy jako taki, który jest przygotowany przez użytkownika z identyfikowalnych surowców, przy użyciu precyzyjnych metodologii i w kontrolowanych warunkach środowiskowych.W przypadku zmętnienia formazyna jest jedynym uznanym prawdziwym standardem podstawowym, a wszystkie inne standardy wywodzą się z formazyny.Ponadto algorytmy przyrządów i specyfikacje mętnościomierzy powinny być zaprojektowane w oparciu o tę podstawową normę.

Metody standardowe definiują obecnie wzorce wtórne jako wzorce, które producent (lub niezależna organizacja testująca) certyfikował w celu uzyskania wyników kalibracji przyrządu równoważnych (w pewnych granicach) z wynikami uzyskanymi podczas kalibracji przyrządu z przygotowanymi przez użytkownika wzorcami formazyny (wzorce podstawowe).Dostępne są różne standardy odpowiednie do kalibracji, w tym dostępne w handlu zawiesiny formazyny o stężeniu 4000 NTU, stabilizowane zawiesiny formazyny (StablCal™ Stabilized Formazyn Standards, określane również jako StablCal Standards, StablCal Solutions lub StablCal) oraz dostępne na rynku zawiesiny mikrosfer kopolimeru styren-diwinylobenzen.