Zintegrowany analizator mętności wody pitnej online

Mętność, miara zmętnienia cieczy, została uznana za prosty i podstawowy wskaźnik jakości wody. Jest stosowana do monitorowania wody pitnej, w tym wody produkowanej przez filtrację, od dziesięcioleci. Pomiar mętności obejmuje użycie wiązki światła o określonych charakterystykach w celu określenia półilościowej obecności materiału cząsteczkowego obecnego w wodzie lub innej próbce płynu. Wiązka światła jest określana jako padająca wiązka światła. Materiał obecny w wodzie powoduje rozproszenie padającej wiązki światła, a to rozproszone światło jest wykrywane i kwantyfikowane w odniesieniu do śledzonego standardu kalibracji. Im większa ilość materiału cząsteczkowego zawarta w próbce, tym większe rozproszenie padającej wiązki światła i tym wyższe wynikające z tego zmętnienie.

Każda cząstka w próbce, która przechodzi przez określone źródło światła padającego (często żarówkę, diodę elektroluminescencyjną (LED) lub diodę laserową), może przyczynić się do ogólnego zmętnienia próbki. Celem filtracji jest wyeliminowanie cząstek z dowolnej próbki. Gdy systemy filtracji działają prawidłowo i są monitorowane za pomocą turbidymetru, zmętnienie ścieków będzie charakteryzować się niskim i stabilnym pomiarem. Niektóre turbidymetry stają się mniej skuteczne w przypadku superczystych wód, w których rozmiary cząstek i poziomy liczby cząstek są bardzo niskie. W przypadku turbidymetrów, którym brakuje czułości przy tak niskich poziomach, zmiany zmętnienia wynikające z naruszenia filtra mogą być tak małe, że stają się nieodróżnialne od szumu bazowego mętności przyrządu.

Ten szum bazowy ma kilka źródeł, w tym wrodzony szum instrumentu (szum elektroniczny), światło rozproszone instrumentu, szum próbki i szum w samym źródle światła. Te zakłócenia są addytywne i stają się głównym źródłem fałszywie dodatnich odpowiedzi mętności i mogą niekorzystnie wpłynąć na granicę wykrywalności instrumentu.

Temat standardów w pomiarach turbidymetrycznych jest częściowo skomplikowany przez różnorodność typów standardów powszechnie używanych i akceptowanych do celów sprawozdawczych przez organizacje takie jak USEPA i Standard Methods, a częściowo przez terminologię lub definicję do nich stosowaną. W 19. wydaniu Standard Methods for the Examination of Water and Wastewater wyjaśniono definicję standardów pierwotnych i wtórnych. Standard Methods definiuje standard pierwotny jako taki, który jest przygotowywany przez użytkownika z identyfikowalnych surowców, przy użyciu precyzyjnych metodologii i w kontrolowanych warunkach środowiskowych. W mętności formazyna jest jedynym uznanym prawdziwym standardem pierwotnym, a wszystkie inne standardy są wyprowadzane z formazyny. Ponadto algorytmy i specyfikacje urządzeń dla mętnościomierzy powinny być projektowane wokół tego standardu pierwotnego.

Metody standardowe definiują obecnie standardy wtórne jako standardy, które producent (lub niezależna organizacja testująca) certyfikował, aby dawały wyniki kalibracji przyrządu równoważne (w pewnych granicach) wynikom uzyskanym, gdy przyrząd jest kalibrowany przy użyciu przygotowanych przez użytkownika standardów formazyny (standardy pierwotne). Dostępne są różne standardy, które nadają się do kalibracji, w tym komercyjne zawiesiny zapasowe 4000 NTU formazyny, stabilizowane zawiesiny formazyny (StablCal™ Stabilized Formazin Standards, które są również określane jako standardy StablCal, roztwory StablCal lub StablCal) oraz komercyjne zawiesiny mikrokulek kopolimeru styrenu i diwinylobenzenu.